Het was de eerste maal ooit dat er op het hoogste punt van België een wedstrijd werd gehouden.
Verder leek het na twee volle dagen dooi onwaarschijnlijk dat er nog een wedstrijd zou plaatsvinden op het schaarse laagje sneeuw.
 |
| Foto genomen door SRHF |
Zaterdag, de dag van de wedstrijd, luidde de vierde dag van dooi in... Op het parcours lag pap en kwamen de stenen tevoorschijn.
De start kwam niets te vroeg. De afstand werd teruggeschroefd van 4 naar 2 ronden (=8km).
Ik gebruikte mijn slechtste ski's, slechtste schoenen (stel dat ik zou moeten lopen...), slechtste kledij en niet ten onrechte want rond de 6e km ben ik blijven steken op stenen, tegen de vlakte gegaan en heb ik mijn 15 jaar oude loopbroek gescheurd :-(
Toch was het een succes: de samenwerking tussen al die vrijwilligers uit de drie taalgemeenschappen en de passie die bergen kan verzetten, dat is wat mij bij zal blijven.
1 opmerking:
Beste An,
ik volg sinds enige tijd jouw blog en met veel respect. Mijn vrouw en ik gaan sinds meer dan 20 jaar langlaufen in Dobbiaco (IT) (°) en hebben daar de skating ontdekt. Jouw niveau halen we lang niet (noch in tijd , noch in afstanden) maar het verdriet ons dat er in België dus zelden of nooit de kans is om deze sport te beoefenen. Jouw bericht illustreert dat er ook in België echte "gebetenen" zijn die er veel voor over hebben.
Misschien langlaufen we mekaar ooit tegen het lijf ?
(°) wij logeren altijd in hotel Santer : de dochters zijn goed gekend in de internationale biathlon- en langlaufmiddens (alsook de schoonzoon Ole Einar Björndalen !)
Een reactie posten