Lang geleden
dat ik nog van mij heb laten horen...Een week na datum toch een summier verslagje. De Ronde v Thuringen was loodzwaar: van de 100 deelneemsters hebben er 43 uitgereden. Gemiddeld kregen we per rit 1700 hoogtemeters voorgeschoteld. Het maximale aantal hoogtemeters kregen we in de tweede rit te verwerken: 2200 tijdens een rit van 145 km. Hoewel ik zeker niet in topvorm verkeer, werd ik 14e in het algemene klassement met een aantal top 10 plaatsen in de afzonderlijke ritten.
De zwakte die ik gewaar werd tijdens de Ronde veruitwendigde zich in de week erna, zodat de dokter het nodig achtte om mij drie dagen niet te laten werken.
Hoewel ik met gemengde gevoelens terugkijk naar de Thueringer Rundfahrt, heb ik toch heel wat beleefd. Tijdens de 6e etappe werden we vergast op echt noodweer: een onweer vlak boven ons: de hemel leek te scheuren en er vielen bakken regen en later ook hagel naar beneden...doet pijn die hagel...even later werd de koers stil gelegd: straten stonden blank en door modderstromen konden we niet doorrijden. Na 10 minuten wachten in de gietende regen mocht het peloton vertrekken: de brandweer had de wegen vrij gemaakt. Nadien werd de koers nog éénmaal geneutraliseerd: om te voorkomen dat er bij de beklimming van een steile kasseienberg ongelukken zouden gebeuren...