Mentale klik in Vossem
Er waren er twee in Vossem, twee van die mentale kliks en er zullen er nog moeten komen wil ik ooit redelijk kunnen sturen. De eerste was er in de laatste ronde toen ik bijna zonder vrees de afzink nam en bijna goed stuurde (tijdens de verkenning was ik de twee eerste keren rechtdoor de spandoeken in gereden). De tweede was er tijdens mijn privéles af- en opspringen bij Christine Vardaros (mijn ploeggenote en expert cyclocross) en Marianne Vos (die had Christine en mijzelf "betrapt" toen we stiekem aan het oefenen waren en zij is ook gebleven). Het was een leuk boeltje en na een uurtje oefenen (na de cross dus) heb ik dus die tweede klik gekregen: ik ben voor de eerste maal in mijn leven op mijn fiets gesprongen.
In de cyclocross zelf heb ik afgezien: ik kon gewoon niet tippen aan geen van de andere meisjes. Op het asfalt kwam ik snel terug naar een groepje van zes, maar na de afzink en vooral na de trappen hadden zij telkens weer veel voorsprong. Ik naderde telkens wel een klein beetje in totaal, maar om aan de meet na alle obstakels voor te zijn, was de wedstrijd te kort. 40 minuten zijn echt wel zo voorbij.
Ik ben als 19e van de 23 geeindigd met 5'30" achter op Marianne Vos = gigantische achterstand, maar mijn gebrek aan techniek zal daar wel voor iets tussen zitten + ik kom uit rust. Ik heb uitgereden, ben niet gedubbeld en dat is al een begin. Het was een heel leuke ervaring en ik denk echt dat ik iets aan stuurvaardigheid heb gewonnen, tenslotte moet dat het resultaat zijn: stuurvaardiger worden met het oog op de weg.