Het Genereuze Limburg

Dit weekeinde stonden er twee koersen op het programma.
De tijdrit in Neeroeteren over 28 k op een heuvelachtig parcours won ik met gemak.
Zaterdagavond reed ik door naar het Van Der Valk hotel in Maastricht. Zoals altijd werden we daar met open armen ontvangen en ontzettend in de watten gelegd. Bartho, onze gastheer heeft ons diezelfde avond meegenomen in de wagen om de laatste 40 k te rijden. De Keutenberg en de Cauberg zijn bergjes om nare dromen van te krijgen... De Dolmans Heuvelland Classic verloopt over hetzelfde parcours als de Amstel Gold Race en schijnt zelfs nog iets lastiger te zijn.
In totaal moesten we 13 heuvels nemen. Marianne Vos demarreerde op de Eyserenbosweg zodat het peloton volledig versplinterde. Uiteindelijk bleven we nog met een twintigtal over. Dat groepje werd op de Keutenberg gereduceerd tot 7. Met 7 zetten we de achtervolging in op Regina Bruins: een meisje dat er aan kilometer 30 reeds alleen vandoor was gegaan. Irene van den Broeck heeft op de Cauberg tevergeefs nog eens serieus aan de boom geschud. UIteindelijk won Regina oververdiend met slechts 5' vóór op onze groep. Suzanne de Goede won de sprint voor de 2e plaats. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn bleef ik haperen aan de pedaal van Chantal Beltman zodat al mijn kansen in de sprint verkeken waren en ik genoegen moest nemen met een 7e plaats. Mijn ziekte van vorige week zit nog in mijn lichaam: gisteren voelde ik het en vandaag ook. Ik ben niet door kunnen gaan en had geen kracht.
Al bij al was het een hele mooie wedstrijd, prachtig weer in de mooie heuvels van Hollands Limburg. We zijn terug gefietst naar het hotel waar ons opnieuw een heerlijk buffet stond op te wachten. Ze zijn genereus die Limburgers: zaterdag dat schitterende tijdritparcours en zondag dat uitstekende hotel, de voortreffelijke organisatie en de fantastische ambiance rond het parcours...