Eén optie in Omloop het Volk voor Vrouwen
De Schoolbergenstraat in Kessel-Lo is een prachtige straat met aan de ene kant de huizen en aan de andere kant Japanse Kerselaars die momenteel in bloei staan. Genietend van de zon rijd ik los en denk ik terug aan zondag 18 maart: toen genoot ik op een andere manier.
Tijdens de verkenning voorbije woensdag had ik beslist dat ik niet in een groot peloton wou zitten in de krinkeldewinkel baantjes na Nokere berg. Toen Slappendel aan k 25 demarreerde ben ik er achteraan gegaan. Samen hebben we op Luperini gewacht (via de radio s wisten we dat zij op komst was). Tegen k30 reden we met zijn drieën naar Nokere berg. Luperini bleek echter niet te kunnen volgen en op Nokere berg zijn Slappendel en ik alleen doorgegaan. Rond k 75 hield ook Slappendel het voor bekeken. Ik heb mij niet laten terugzakken omdat ik in die bochtenrijke aankomst toch niets kon beginnen: ik had eigenlijk maar 1 optie: doorgaan op mijn élan: zolang ik weg was, zat de ploeg immers comfortabel. Aan k 105 werd ik eindelijk ingelopen. Aan mijn vlucht had ik maagpijn en pijn aan mijn zitvlak overgehouden: bruuske bewegingen waren uit den boze. De laatste plaatselijke ronde was een nachtmerrie: pijn...Opgeven zou te stom zijn na die lange vlucht. Ironie van de situatie: de laatste 5 k heb ik mij laten uitbollen en keuvelend met Slappendel kwam ik over de meet: samen uit, samen thuis...