De essentie
Maanden zijn voorbij gevlogen. Er gebeurden mooie dingen die ik met de wereld wou delen, maar die mij tegelijkertijd van de tijd beroofden om ze hier in deze blog te beschrijven. Vandaag schrijf ik vanop 1630 meter hoogte ten huize van mijn zus in Davos. Ik kijk naar buiten en zie de regen...regen die mij vandaag terugvoerde naar de essentie van het leven: overleven...
Op 12 juli neem ik deel aan de Engadin Radmarathon. Ik koester inmiddels geen illusies meer: het besef is doorgedrongen dat 210 k in de bergen dubbel zo zwaar is als 210 k bij ons in Vlaanderen of zelfs in de Hoge Venen. Als de weersomstandigheden zondag even slecht zijn dan weet ik eenvoudigweg niet hoe ik die beproeving zal doorstaan.
Een rit van 130 k met daarin twee passen moest vandaag een voorproef voor zondag zijn. Ik had de auto in Alvaneu Bad geplaatst en kreeg na 10 k de Albulapass te verteren: start op 900m hoogte, top op 2300m hoogte. De zon was de hele tijd mijn metgezel en de vergezichten waren fantastisch. Ik peddelde na de Albulapass rustig voort: het Engadindal in en via Zernez op naar de tweede reus van de dag: de Fluelapass. Ineens gaf de zon er de brui aan. De berg werd door onweer geteisterd. Achter en voor mij was alles hetzelfde en aangezien de weg terug langer en in de regen ook gevaarlijker was, ben ik door gegaan. De beklimming was enkel beangstigend omwille van het onweer, maar de 13 k lange afdaling was een hel: spekgladde banen, wind, regen en vooral koude die tot op het bot doordrong. Ik ben niet terug naar Alvaneu gefietst: ik was leeg en onderkoeld en dacht maar aan 1 ding meer: een veilig dak boven het hoofd en warme kleren. Na de afdaling van de Fluëla, toen ik weer in Davos was, heb ik dus mijn zus opgebeld. Zij is mij komen depanneren en later op de avond zijn we de auto gaan ophalen. Om jullie een feitelijk idee te geven van de miserie die ik hier niet onder woorden kan brengen: in totaal heb ik 88k afgehaspeld aan een gemiddelde van 19,8 per uur met een overbrugging van 2380 hoogtemeters. Niet bepaald een snelle tijdrit :-)
Ik ben blij dat ik inmiddels de regen tegen de ruit hoor tikken en dat ik droog en wel aan de andere kant zit.