News from the deepfreeze: it was a fruitful trial...(pictures below)

De race tegen de klok is begonnen. Een uurtje en een half in de vrieskou lieten mij tot het diepe inzicht komen dat ik meer bescherming nodig heb. Mijn schoenen die gepast leken,blijken te klein te zijn… Na 20 minuten begon de kou zich in mijn tenen vast te bijten. Ik had slechts 2 paar kousen aan. Daar moet een dik derde paar bij en dus moet ik als de geheide bliksem geschikte schoenen opsnorren via internet. Bij een aantal gespecialiseerde leveranciers zijn ze namelijk niet voorradig.


Ik heb de wijze raad van Dixie in de wind geslagen door slechts 3 paar handschoenen te dragen: liners, neopreen, skihandschoenen. Ik heb aan den lijve mogen ondervinden dat dat niet volstaat. Op naar de winkel voor een paar dikke overwanten. De wollen lange broek die zo warm bleek te zijn dat ik er slechts een skibroek over aantrok, bleek dan toch weer niet zo warm te zijn… Ik zal mij netjes aan de richtlijnen houden om eerst de wollen onderbroek, dan de fleece, dan de isolerende broek en dan de windstopper te dragen.
Wat betreft mijn lichaamsbescherming overtrad ik een basisregel door (zoals  indertijd Robert Falcon Scott ;-)) eerst een laag katoen te dragen, dan mijn wollen ondergoed, dan een fleece, dan een donzen vest en ten slotte de “goretex”: niet goed: er moet een dikke fleece bij en weg dat katoen...

Bref, après seulement 1 ½ je tremblais de froid. Avoué, je ne bougeais guère, mais quand-même je suis venue à la compréhension que le temps passe vite et que j’ai encore plein de trucs à faire. Je dois urgemment compléter mon "équipement" (chaussures, pantalon fleece, mouffles).


Quoique cette session servait surtout à ce que Dixie et Sam aient une exercice en plus dans la manipulation du matériel dans le froid, çà m’a appris à moi aussi plein de choses. Je me rends compte que le froid là-bas sera différent à ce que j’ai déjà connu. Le froid ne doit pas être pris à la légère, chose que je faisais jusqu'à maintenant...


Bonne nouvelle du côte de l’appareil photo. L’invention de Manu est hyper pratique et a bien répondu aux besoins! Le petit appareil photo s’est très bien comporté : je n’ai eu aucun problème. Si maintenant l'auteur de cet article était une photographe qualifiée :-s … De certaines photos je me demande vraiment ce que çà représente.


Un autre point qui m’a frappé, c’est le bon esprit d’équipe, l’optimisme et le sens d’humour de Dixie et Sam. Il n’y a vraiment pas de la place pour des sentiments négatifs pour que cette expédition réussisse.

Naast Marc, de « Antarctic ICE » cameraman, Sofie, de regisseur en Stefan, de project coordinator, waren er ook twee filmploegen aanwezig : 1 groepje studenten die hun eindwerk voorbereiden en een filmploeg van Telefacts.

Marc me donnait le conseil de prendre une photo de la température pour bien « figer » ce moment de gloire au congélateur… Quelle déception… seulement -20,6° C . Et moi qui croyait qu’il faisait -40°C.


Om met een anecdote te eindigen… er was er één die amper handschoenen droeg : Dixie…