Français en bleu.
Het Nederlandse extract uit mijn dagboek bevindt zich lager.
En total on a vue 3 choses exceptionnelles: un mur de glace, l'oase "Schirmacher" et les "montagnes près de l'aèroport" (en Russe: Aerodromo naja).
On a eu la chance q'il y avait un photographe Russe sur place qui voulait voir le mur de glace et les montagnes, car ce sont des sites qui sont rarement visités par des êtres humains et certainement pas par des touristes. Les extraits de mon journal qui suivent sont rédigés en Néerlandais et décrivent la beauté d'un continent qui exclame de vouloir continuer à être délivré au jeu du vent, du soleil, de la neige. Les hommes sont les notes fausses dans le chant de ce monde sauvage.Dinsdag 8 November
« This is Antarctica. Anyone bothering about delay, is to become a miserable » dixit Chuck, de piloot van de Basler. De Ilyushin heeft minstens 1 dag vertraging. Alweer vertraging, maar deze keer ben ik blij. Gaan we dan toch nog naar de veel besproken Schirmacher oase kunnen? De vlucht van Kaapstad naar Londen moet dus herboekt worden. Alleen is het nog niet zeker hoeveel dagen de Ilyushin vertraging zal hebben . We kunnen hier goed 4 dagen vast zitten.
Andrei Müller, de operationele chef van de vliegbasis, kwam gisterenavond in allerijl naar ons : we vertrekken nu naar een ijsmuur. Jullie willen dat waarschijnlijk wel zien. Zo gaat dat bij die Russen : alles gebeurt « nu » en nooit weet je op voorhand wanneer de « nu » zal komen. Je moet met andere woorden altijd « stand-by » zijn, klaar om direct te vertrekken. Toch apprecieerden we dat we mee mochten, want hier op de basis is er niets te zien, behalve een wagenpark, de « gedomesticeerde » skua "Jasjka", eindeloze vlaktes en de prachtige lichtschakeringen doorheen de dag. 
Het was gisteren de dag van de avonturen. We reden met een reuze jeep, iets "unimog" achtigs, naar de bestemming dwars door de ijsvlaktes. Verdwaalde tonnen en materiaal lagen hier en daar over het landschap gezaaid. De rommel zou dateren van vóór het milieu beschermings protocol dat in 1991 het Antarctische verdrag (daterend van 1961) verrijkte. Vandaag fungeren ze als herkenningsbakens voor de chauffeur in een landschap zonder bomen, huizen en waar het ijs voortdurend in beweging is. Het was allesbehalve een comfortabele rit, maar we doorkruisten wel een prachtig ijslandschap waar de witte monotonie af en toe doorbroken werd door een bergketen. Uiteindelijk hielden we halt voor een adembenemende muur van ijs. Uitstappen was niet zonder gevaar : hevige rukwinden hebben reeds mensen op het spekgladde ijs het ravijn in geblazen. De stugge Russen waren zo vriendelijk om ons te verwittigen : nader de kloof niet om die te fotograferen. Toch kwam die eerste rukwind compleet als een verrassing. Ik maakte mij klein als een bolletje en kon mij desondanks niet ter plekke handhaven. Die wind verdween even abrupt als hij gekomen was en voor de volgende rukwinden konden we ons dankzij de rubberen krampons op de juiste manier schrap zetten. Zelfs één van de Russen werd overvallen door de wind en verloor zijn muts, waar we dan met de jeep achteraan zijn gestuifd. Het was allemaal behoorlijk spectaculair: het zoveelste onvergetelijke moment. De muts hebben we kunnen recupereren. Marcs bril daarentegen, die eveneens was weggevlogen, hebben we niet meer gevonden en is daar achtergebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten