Het Subjectieve Journaal van An Van Rie

Russian kitchen in an isolated airbase

Français en bleu.
Het Nederlandse extract uit mijn dagboek bevindt zich lager.

L'attente sur la base où il n'y avait rien à faire, nous changeait dans des maîtres de "zen". Je voulais bien faire une promenade, mais c'était strictement interdit. Partout épiait le danger des crevasses qui pouvaient être cachées en-dessous d'une tranche de glace.

2 super friendly cooks, posing behind their delicious cake

La cuisine de la base était très monotone: il n'y avait presque pas de fruits, ni de légumes. Les photos raccontent tout!

Intussen zijn we weer aan het wachten. Gisteren was het bitterkoud en vandaag loop ik rond in mijn wollen ondergoed : het is schitterend weer: rond de -5° en vooral: windstil. Wat een contrast met gisteren. In de container is het nog koud, maar niet voor lang meer : een technieker heeft de warmte-elementen en de verlichting eindelijk aan de praat gekregen. Verlichting is niet echt nodig want het blijft dag en nacht licht : we zien de zon rondom ons draaien en op een gegeven ogenblik verdwijnt de zon. Toch blijft het licht. Het is heel bizar om ‘s nachts op te staan zonder het licht aan te knippen.

the toilet container

Nog steeds worden we niet in de Schirmacher oase ondergebracht. Waarom is mij een raadsel. Misschien zijn ze nog niet klaar voor toeristen. We hangen hier maar wat rond, ontdekken de ingang van een schuilkelder en merken dat de Russen aan ondergrondse bekabeling bezig zijn. Voortgaande op de verluchtingsbuizen die hier en daar uit het ijs steken, blijkt die schuilkelder groot te zijn. De verveling slaat toe en ik wil die oase met zijn ijsgrot en de pinguins nu eindelijk wel eens zien.

Het wachten geeft mij de gelegenheid om ook de kok en zijn kunsten de revue te laten passeren. Het personeel van de basis bestaat uit 15 mannen. Daarbij komen nog een aantal freelancers en « toeristen ». De basis dient eigenlijk als « hub » of transitbasis voor ondermeer de Belgische Prinses Elizabeth basis die bijna autonoom fungeert. Op piekmomenten lopen er hier tot 90 mensen rond en voor al dat volk moeten de 2 koks in een kleine keuken koken. De menu's zijn éénvoudig en heel monotoon. We hebben op 5 dagen vier maal droge pasta met een hotdog worst voorgeschoteld gekregen. Spaghettisaus werd koud in een pot geserveerd. Iedere dag worden we getracteerd op een vettige soep met spek, aardappelen, wortelen, worst, bieten, linzen in. De beste maaltijd van de dag is het ontbijt: nu eens havermoutpap, dan weer griesmeelpap en zelfs eens spiegeleitjes Er is ook telkens toastbrood, confituur, kaas, hesp en...Nesquick! Ik drink iedere dag chocomelk :-). De jonge kok heeft zichzelf overtroffen door op een dag een heerlijke kriekentaart te bakken: chocolade cake met daarop slagroom en krieken! Het zag er niet uit, maar het was lekker!