The last day!

Les hôtes VIP sont  arrivés pendant la nuit avec l’Illyushin vers 3 heures la nuit. Ils ont été gâtés pendant 18 heures, mais ils n’ont même pas passé une nuit à Novolazarevskaya : ils sont retournés le même jour. Leur visite était sans doute la raison pour le délai de quelques heures du départ de l’Ilyushin. Un délai qui nous a permis de visiter encore une dernière beauté en Antarctique : les montagnes tout près de l’aèroport.

L’adieu était malgré tout émouvant. Le chef de la base nous a même donné une médaille comme souvenir à notre visite. Je n’aurai d’ailleurs que de bons souvenirs à ce séjour même si je n’ai pas dormi dans un lit, même si ce n’était pas de la haute cuisine, même s’il n’y avait pas de l’eau courant. L’ardeur de vie était tellement intensive que les requis qui facilitent chaque jour de l’homme civilisé, n’étaient que des détails superficiels prêt à passer à l’oubli. On devient vite un sauvage qui s’occupe de 3 besoins fondamentaux : manger, boire et avoir chaud.

De Ilyushin is gisterennacht aangekomen: dat wil zeggen dat we deze avond zullen vertrekken. Het VIP bezoek van enkele Gazprom prominenten was de reden waarom we niet in de Schirmacher oase (waar een douche is) verbleven en diezelfde prominenten zijn de reden waarom het vliegtuig met een vertraging van 3 uur vertrok (om 22:30 ipv om 19:30). Die mannen zijn voor 18 uur naar Antarctica overgevlogen. Enkelen hadden golfclubs bij. What the hell??? Iedereen heeft een rugzak, een prachtige pooljas en een fantastische Russische poolmuts gekregen. Ik kan een klein beetje afgunst niet ontkennen. Hoewel: wij hebben van de basiscommandant ook iets gekregen: een Russische medaille...Het ding is zwaar en er staat Russisch op: ik vermoed dat het de landen vermeldt (waaronder de CCCP!) die in 1961 het Antarctisch pact hebben ondertekend. Op de medaille staat een Ilijushin en een rupsvoertuig: precies zoals we ze hier hebben gezien! Dit is een mooie herinnering.

De drie uur vertraging gaven ons de gelegenheid om de "Aerodromo naja" te bezoeken, de  "Airbase Mountains". Naar het schijnt is het gesteente hier heel bijzonder. Hier komen geen toeristen. Het gebergte is omgeven door "crevassen" (kloven), waar iedereen altijd de mond van vol heeft, maar ik heb er geen één gezien! Het is dus een ontoegankelijk gebied, behalve voor de Russen... De schoonheid van dit gebied is opnieuw onbeschrijfelijk mooi en zelfs wreed: de natuur is zo hard voor de ogen en hard voor de ziel. Ik voel me klein.

Wat betreft de Gazprom lieden: zij bezetten vandaag de Schirmacher oase. Daarom konden wij er niet heen.