De bergtrui: wit met rode "Nederlandjes"

Leuke foto's zijn te vinden op www.womenscycling.net/2006/EventsPages2006/EurigioTour

De tijdrit was een parcours met haast geen bochten. Toch ben ik niet echt tevreden met het eindresultaat (slechts 9e). Ik was mijn kluts kwijt door de val van Sofie Goor (gebotst op een voetganger die overstak zonder te kijken) die ik aan het inhalen was. Dit heeft mijn resultaat mogelijk beïnvoed, mogelijk ook niet.

In de eerste rit waren er 7 bergprijzen. Met twee vingers in de neus pakte ik er 4. Voor de 5e moest ik vechten (ik werd door andere ploegen geblokkeerd), maar eens ik door kon, was niemand in staat mij te volgen. De 6e was niet vanzelfsprekend. Ik reed in de kopgroep op een 10 tal k van de bergprijs toen mijn band ontplofte. De neutrale wagen heeft mij gedepanneerd met een campagnolo en enkele kilometers later had ik h peloton dat intussen de kopgroep had ingehaald, te pakken. Ik ben direct naar de kop doorgereden en ik hoorde de rensters voorin elkaar waarschuwen dat ik op komst was. Vooral USA cycling team wilde mij verhinderen om de bergprijs te pakken. Ik heb één Amerikaantje opzij geduwd en tussen twee anderen door gezigzagd zodat de zesde bergprijs binnen was. Niemand volgde en dan ben ik alleen door gegaan en dat was stom. De 5 k die ik alleen heb afgemaald, hebben mij van krachten beroofd die ik in de finale nodig had. Op 10 k van het einde werd ik ingelopen en in de sprint moest ik de duimen leggen (en de sprint was bergop: 7e bergprijs was op minder dan 1 k van de meet :-( ). Ik was 15e.

In de 2e rit was er redelijk vroeg een ontsnapping van 3. Die meisjes pakten de 1e 2 bergprijzen. Op 200 m van de 3e berg remonteerde ik de drie vluchters zodat de 3e bp voor mij was. Onmiddellijk nadien was Sandra Misbach vertrokken voor een solo van 33k. Zij stond op 7' in het klassement zodat er niet op haar gejaagd werd. De laatste 50 k hebben we in de regen gereden. De laatste bocht ging ik samen met 3 anderen onderuit. Eén meisje werd afgevoerd, Sofie Goor, ikzelf en nog iemand beëindigden de rit in dezelfde tijd als het peloton (valpartij in de laatste 3 k = zelfde tijd als de groep waarin je zat). De 1e rit was h parcours vergelijkbaar met de Ronde v Vlaanderen. De 2e rit was een beetje een Waalse Pijl. Mirjam Melchers is tijdens één van de afdalingen ('t waren precies de Alpen waar we reden!) zwaar ten val gekomen: gebroken kaakbeen, heup en dij.

De 3e rit vond plaats in Bilzen: 7 bergprijzen, bijzonder smalle baantjes: een gekrinkeldewinkel om gek van te worden. Er was maar 1 echte ontnapping: een groep van een tiental rensters die echter niet sterk genoeg was om de voorsprong uit te bouwen. Ze werden ingelopen op ongeveer 30 k van h einde. Intussen was ik al zeker van mijn bergtrui (opnieuw 3 bergprijzen gepakt) en ik ging dus voor de etappezege. De aankomst was opnieuw bergop: kolfje naar mijn hand...Het peloton denderde bijna integraal naar de laatste km. Ik zat in een hele slechte 20e plaats in de laatste cruciale bocht. Toch was ik sterk en ik wist dat ik op 300 meter nog heel veel goed kon maken. Op 200 m van het einde stopt een meisje van Bizkaia met sprinten zodat ik gehinderd werd en slechts op de 8e plaats strandde.

Algemeen klassement: 7e
Bergtrui: joepie!
Algemene indruk: ik was beresterk in de bergop
't Was een leuke spannende tour.