Nabeschouwing op het BK Tijdrijden
Ik durfde het aan mezelf niet toe te geven, maar op het BK heb ik heel slecht gereden. Ik had geen power in mijn benen en dat gemis heeft mijn zelfvertrouwen voor het verdere seizoen serieus ondergraven. Waarom ik geen power had? De combinatie van zenuwen door het torsen van de favorietenrol en het achterwege blijven van technische en morele steun van mijn ploeg. Desondanks heb ik gewonnen... Dat ik zou winnen kon eigenlijk niet anders. Tijdens de verkenning drie dagen tevoren reed ik op het laatste rechte stuk 55 per uur...Naar het schijnt reed ik in koers slechts 46 per uur... dit illustreert hoe slecht ik was...
Vandaag 3 september ben ik schoorvoetend van start gegaan in Rotterdam in de hoop met die vermeende abominabele conditie tenminste het peloton te kunnen volgen... Vreemd genoeg leek dat allerminst een opgave te zijn. De power is terug... Meer dan ooit... Vorig jaar had ik midden augustus en begin september een dipje (tgv eerst zwaar trainen en nadien zware sinusitis). Mijn piek kwam een week na het WK in Madrid. Ik denk dat ik op het BK eveneens een dip had na een periode van zware training niet in functie van het BK maar in functie van het WK. Op dat vlak heb ik een beetje gepokerd. Vandaag in Rotterdam haalde ik op een gegeven ogenblik zo'n frequentie en snelheid dat het peloton op een lichte helling achterbleef zonder dat ik bewust versnelde (ik vertraagde ook niet). Je suis de retour.